Tijdens een gezellig weekendje samen met mijn vrouw in Vlissingen op 27 en 28 augustus 2017 was er genoeg te genieten en te fotograferen. Zo ook tijdens een wandeling op 28 augustus over de strandboulevard langs de Schelde waar wij vanuit ons pension richting de Oranjemolen liepen. Onderweg zijn we even gestopt bij een zandbankje waar een aantal watervogels zoals meeuwen en plevieren aan het fourageren waren.
Zilvermeeuw
Jonge Zilvermeeuw met mossel (Vlissingen 28-08-2017)
Enkele Zilvermeeuwen waren actief met het verzamelen van mosselen. De vogels zochten een mossel, vlogen er dan een eindje mee omhoog en lieten die vervolgens op de basaltblokken van het dijkje vallen. Daardoor sprong de mossel open waarna de meeuw de lekkernij kon oppeuzelen. Hoewel ik er aan gedacht heb om die actie vast te leggen, was de situatie er op dat moment niet naar. Het vergt een hoop geduld om er een goede foto van te kunnen maken en die tijd was er gewoon niet, omdat ik er samen met mijn vrouw was. En ja, hoewel ze wel wat geduld kan opbrengen wil ze ook wel een keer verder. Vandaar alleen bovenstaande foto van een Zilvermeeuw met een mossel in zijn bek.
Zandbank
Zandplaat aan de Schelde (Vlissingen 28-08-2017)
Ik ben op een gegeven moment het dijkje naar beneden gelopen om daar wat foto’s te kunnen maken van de zandbank met waterkering. De bedoeling was om er wat foto’s te maken van de fouragerende watervogels. Helaas lukte dat niet omdat mijn plan werd verstoord door een dame die op dat moment via het zandbankje haar hond uitliet. Uiteraard heb ik toch nog wel wat platen kunnen schieten, waaronder die hierboven. Omdat ik niet tevreden was over de kleuren (ik vond het wat “doods”) heb ik er een filter van Nik Analoog (filter: “Natte plaat”) overheen gezet. Hierdoor heeft het geheel een wat nostalgisch tintje gekregen.
Vrouw met hond
Strandwandeling met hond (Vlissingen – 27-08-2017)
Zoals vermeld werd mijn plan om foto’s van vogels te maken verstoord door een dame die met haar hond besloot om via de zandbank het water in te gaan. Met de zon achter haar, dus voor mij tegenlicht, heb ik daar uiteraard wat foto’s van gemaakt. Niet spectaculair, maar toch de moeite waard vooral vanwege het felle tegenlicht en de glinsteringen op het water. Omdat ik op dat moment redelijk ver van het onderwerp afstond was en ik op dat moment – wankelend over de rotsblokken – toch snel moest reageren, zijn niet alle foto’s in die serie even goed gelukt. Met bovenstaande foto heb ik het sfeertje/tafereel (met een nabewerking in Nik Analoog) toch nog aardig vast weten te leggen. Omdat de kleuren door het tegenlicht niet mooi uitkwamen heb ik besloten tot de zwart-wit nabewerking. Naderhand hebben we op een bankje nog even met de vrouw gekletst. Over het feit dat ik haar heb gefotografeerd heb ik het niet gehad. Zij moet mij overigens wel hebben waargenomen en gezien dat ik haar heb gefotografeerd. Ik heb het daar maar bij gelaten.
